کد مطلب:134127 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:111
کاروان اسیران رسالت خویش را به پایان رساند
با مطالبی كه ما تا اینجا شرح دادیم بخوبی روشن شد كه زنان و فرزندان اسیر حسین (ع) نه تنها در سفر كوفه و شام بلكه هنگام بازگشت به مدینه هم برای پاسداری از نهضت و به ثمر رساندن فداكاریهای سالار شهیدان و جوانان و یاران آزاده ی وی فعالیت های مؤثر و كوششهای پی گیری انجام دادند و با استفاده از تنها راه ممكن یعنی سوگواری و عزاداری توانستند حقایق خونین كربلا را از تحریف حكومت آل ابی سفیان
حفظ كنند و فاجعه ی دردناك طف را كه سندهای زنده و غیر قابل انكاری بر رسوائی، ننگ، ناجوانمردی، خونخواری و بیدادگری یزید بن معاویه بود به نسل حاضر و نسل های آینده اسلامی با همان صورت اصلی تحویل دهند، این مهمترین وظیفه ای بود كه بر عهده ی خاندان حسین (ع) قرار داشت و آنها هم توانستند با استفاده كافی از فرصت های مناسب و امكانات موجود این رسالت بزرگ را با موفقیت به پایان برسانند، آنها نهضت را به ثمر رساندند و از دستبرد حكومت بیدادگر بخوبی حفظ كردند تا در پرتو فداكاریها و جانبازیهای آن مردان اسلام موجودیت و هستی این مكتب بزرگ آسمانی برای همیشه تضمین گردد و از خطر سقوط و محو صورت اصلی آن (كه در شرف انجام بود) نجات یابد.
ما در اینجا در صدد ارزیابی قیام خونین حسین (ع) و فداكاری هائی كه آن حضرت و جوانان و یاران پاك او در صحنه ی كربلا از خود نشان دادند نیستیم زیرا در این باره بطور تفصیل در گذشته بحث كرده ایم ولی اكنون می خواهیم بخواست خداوند طرز بهره برداری از این نهضت بزرگ را در عصر حاضر و كارهائی كه در این راه و به این اسم انجام شده و می شود بطور اجمال مورد بررسی قرار دهیم آنگاه نظر انتقادی و سپس اصلاحی خویش را در این باره ارائه نمائیم.
حفظ كنند و فاجعه ی دردناك طف را كه سندهای زنده و غیر قابل انكاری بر رسوائی، ننگ، ناجوانمردی، خونخواری و بیدادگری یزید بن معاویه بود به نسل حاضر و نسل های آینده اسلامی با همان صورت اصلی تحویل دهند، این مهمترین وظیفه ای بود كه بر عهده ی خاندان حسین (ع) قرار داشت و آنها هم توانستند با استفاده كافی از فرصت های مناسب و امكانات موجود این رسالت بزرگ را با موفقیت به پایان برسانند، آنها نهضت را به ثمر رساندند و از دستبرد حكومت بیدادگر بخوبی حفظ كردند تا در پرتو فداكاریها و جانبازیهای آن مردان اسلام موجودیت و هستی این مكتب بزرگ آسمانی برای همیشه تضمین گردد و از خطر سقوط و محو صورت اصلی آن (كه در شرف انجام بود) نجات یابد.
ما در اینجا در صدد ارزیابی قیام خونین حسین (ع) و فداكاری هائی كه آن حضرت و جوانان و یاران پاك او در صحنه ی كربلا از خود نشان دادند نیستیم زیرا در این باره بطور تفصیل در گذشته بحث كرده ایم ولی اكنون می خواهیم بخواست خداوند طرز بهره برداری از این نهضت بزرگ را در عصر حاضر و كارهائی كه در این راه و به این اسم انجام شده و می شود بطور اجمال مورد بررسی قرار دهیم آنگاه نظر انتقادی و سپس اصلاحی خویش را در این باره ارائه نمائیم.